Cechą wspólną ładowaczy marki Thaler jest przegubowa konstrukcja, a także hydrostatyczny napęd na obie osie. Żadne z czterech kół nie jest skrętne, a wykonywanie manewrów możliwe jest dzięki zastosowaniu mechanizmu przegubowego, znajdującego się mniej więcej w połowie odległości pomiędzy osiami.

Rodzina ładowaczy Thaler składa się z siedmiu modeli bazowych. Tworzą one trzy grupy. Maszyny oznaczone symbolami 222A, 226A i 234A to najmniejsze w gamie przeznaczone do pracy w małych gospodarstwach, w tym w budynkach inwentarskich. Szerokość robocza pojazdów wynosi 900 mm, udźwig 500-700 kg.

W średniej wielkości ładowaczach 334A oraz 351A szerokość robocza jest o 250 mm większa, a maksymalna waga unoszonego ładunku może sięgać 900 kg. Do 351A można zamontować ramię teleskopowe, zwiększając tym samym wysokość wyładunku z nominalnych 2.380 mm do 3.260 mm. Taki zabieg stosuje się m.in. przy załadunku wozów paszowych, składowaniu bel słomy itp. Największymi z rodziny są ładowacze 451A i 461A, o szerokości roboczej 1.300-1.500 mm i udźwigu do 1.200 kg. I w tym przypadku maszyny (obie wersje) można zaopatrzyć w ramię teleskopowe zwiększające pionowy zasięg - z 2.650 mm do 4.200 mm.

Do napędu czterokołowców Thalera służą silniki Perkinsa. Są to (w zależności od rozmiarów ładowacza) jednostki trzycylindrowe (poj. 1,1 i 1,5 l) lub czterocylindrowe (2,2 l), uzyskujące moc maksymalną od 22 do 61 KM. Prędkość jest regulowana bezstopniowo, za pomocą pedału gazu. Do sterowania wszystkimi funkcjami roboczymi oraz zmiany kierunku jazdy służy dżojstik. Umieszczono go z prawej strony fotela operatora. Zaczep typu euro pozwala na szybki montaż i wymianę osprzętu roboczego. Jego wariantów jest kilkadziesiąt; ładowacze Thalera można zaopatrzyć np. w typowe łyżki, widły, chwytaki, wiertła czy kosiarki. W istocie zatem maszyny pełnią funkcję nośników osprzętu.