Van Kangoo Express ma już 10 lat, ale dwa lata temu przeszedł drugi lifting. Jest obecnie oferowany z dwoma długościami nadwozia przy tym samym rozstawie osi 2.605 mm, z dwoma silnikami benzynowym, jednym na benzynę i LPG, trzema turbodieslami 1.5 dCi common rail oraz w trzech wersjach wyposażenia. Jeździliśmy samochodem z krótszą karoserią, z ropniakiem o średniej mocy 68 KM (pozostałe 61 i 84 KM), ze średnim wyposażeniem Confort Clim (podstawowe to Confort, najwyższe Pack Clim).

Silnik francuskiego pojazdu rozwijający 68 koni sprawia dobre wrażenie podczas jazdy, nie tylko miejskiej. Dzięki maksymalnemu momentowi obrotowemu 160 Nm już przy 1.500 obr./min (konkurencyjny Opel Combo 1.3 75 KM ma 170 Nm przy 1.750-2.500 obr./min) oraz dobrze dobranym przełożeniom Kangoo sprawnie nabiera prędkości. Również z ładunkiem wyprzedzanie na trasie nie jest trudne. Kto by pomyślał, tylko 68 koni, a elastyczność dobra. Jedyna niedogodność to spory hałas w dwuosobowej kabinie podczas przyspieszania. Pedał sprzęgła jest miękki, dźwignia biegów wybiera przełożenia bezproblemowo. Zawieszenie zapewnia sporą dozę komfortu, oprócz przejeżdżania przez poprzeczne rowki. Wtedy mocno trzęsie i hałasuje.

Ładowność auta wynosząca 625 kg jest mniejsza niż w Fiacie Doblo 1.3 Multijet 75 KM (730 kg), ale większa od ładowności Opla Combo 1.3 CDTI 75 KM (595 kg) oraz bliźniąt Citroena Berlingo i Peugeota Partnera z 1.6 HDi 75 KM (po 600 kg). Powiększanie kąta otwarcia skrzydeł tylnych drzwi z 90 do 180 stopni w każdym z tych aut jest proste. Pod względem objętości paki Renówka zostaje w tyle, w metrach sześciennych: Kangoo 2,75, Berlingo i Partner 3,0, Doblo 3,2.

Wspomniany już ABS nie jest w standardzie. Z rywali tylko Combo ma go seryjnie, ale dopłata żądana za ten układ przez Renault (2.377 zł netto, czyli 2.900 zł brutto) jest najwyższa.

Deska rozdzielcza twarda, jak to w małych vanach. Kształty spokojne, mniej ekspresyjne niż w Doblo. Osobiście wolę jednak kokpit Kangoo. Najważniejsze jednak, że nie trzeszczy na nierównościach polskich dróg.

Fotel kierowcy posadowiono dość wysoko. Nie posiada regulacji wysokości, kierownica też jest nieregulowana. Efekt - kierownica zasłania górne części wskaźników. Pasażer nie ma żadnego uchwytu, sięga odruchowo nad drzwi i nic tam nie znajduje.

Sterowanie seryjną klimatyzacją zostało rozwiązane w interesujący sposób. Zamykanie dopływu powietrza z zewnątrz jest możliwe tylko przy pracującej klimie. Praktyczne, bo przy zamkniętym obiegu bez klimy szybko zaparowałyby szyby. Czołowa szyba "kangura" nie sięga tak wysoko jak w Combo, w którym widoczność do przodu jest jeszcze lepsza.

Kangoo z 68-konnym ropniakiem to interesujące, łatwo dające się prowadzić auto, które mimo dziesięcioletniego żywota nie ustępuje młodszym konkurentom. Ocenę obniża jednak brak w standardzie ABS-u. Potencjalni nabywcy muszą też pamiętać, że konkurenci mają większe ładownie.

Dobra elastyczność. Seryjna klimatyzacja z zamkniętym obiegiem. Gładka zmiana biegów. Utrzymywanie kierunku podczas hamowania.

ABS-u nie ma seryjnie. Hałas silnika przy przyspieszaniu. Wstrząsy przy pokonywaniu poprzecznych rowków. Kierownica przysłania wskaźniki. Brakuje uchwytu dla pasażera.