DMC Żuka, opisywanej drugiej generacji, wynosi 2,5 tony, zaś jego ładowność w zależności od wersji waha się od 840 (zabudowa izotermiczna) do 1.250 kg (podwozie). Oprócz wspomnianych wersji Żuk dostępny jest jako furgon (maksymalnie 9-osobowe), skrzynia (również z brygadową szoferką) oraz wiele innych specjalistycznych zabudów (sanitarka, gaśniczy, pogotowie energetyczne itp.). Niezależnie od wersji pojazd ma zawsze tylko jeden wynoszący 2.700 mm rozstaw osi.

Kabina umieszczona jest tuż nad silnikiem, co powoduje spory hałas we wnętrzu. Przykrych doznań akustycznych dostarczają także drgające blachy. Komfortowymi nie można nazwać foteli, które do lat 90. nie miały zagłówków i pasów. Ogromna kierownica nie rekompensuje braku wspomagania kierownicy, co szczególnie w wersji z ciężkim silnikiem Diesla powoduje spore utrudnienia w manewrowaniu autem. Deska rozdzielcza jest archaiczna i trudno w jej przypadku mówić o ergonomii. Wskaźniki pamiętają czasy Warszawy M-20 (pierwsza generacja Żuka z 1958 roku powstała na jej bazie), zaś boczne lusterka drżą czasem tak bardzo, że trudno ocenić, co dzieje się za pojazdem. Główny problem nadwozia to rdza. W przeciążanych autach pękają także czasem ramy.

Benzynowy silnik ma pojemność 2,1 litra i moc 70 KM. Jest paliwożerny i ma słabe osiągi. Awaryjne są w nim gaźniki, często również dochodzi do wycieków. Przy dobrym traktowaniu osiąga do naprawy głównej 100 tys. km. Trwalszy jest diesel 2.4 o takiej samej mocy, jednak i on ma problemy ze szczelnością. Motory Żuka często się przegrzewają.

Benzyniak współpracuje z trzybiegową skrzynią, która ma lepszą opinię od czterostopniowej przekładni stosowanej w dieslu. W tej ostatniej psują się synchronizatory i koła zębate. Na porządku dziennym są także wycieki z mostów napędowych. Niezależne przednie zawieszenie Żuka to jego pięta achillesowa, z tyłu ma dużo mocniejsze resory. W cięższych dieslach szybciej dochodzi także do uszkodzeń przekładni kierowniczej.

Auto kusi ceną, ale jest awaryjne. Na szczęście większość napraw można wykonać samodzielnie.

Niska cena zakupu. Tanie części. Prosta budowa (poza przednim zawieszeniem). Różnorodność wersji nadwoziowych.

Ponadprzeciętna awaryjność. Brak wspomagania kierownicy. Wycieki z silników. Bardzo niski komfort jazdy.

- Przed zakupem Żuka trzeba skontrolować przednie zawieszenie, bowiem jego naprawa nie jest tania z uwagi na skomplikowaną budowę i trudności z ustawieniem zbieżności. Koszt remontu to od 600 do 700 zł; wytrzymałość 20-30 tys. km. Pojazd jest awaryjny, ale większość napraw, poza przednim zawieszeniem, jest łatwa.